Кăмăла хуç 1. трогать / растрогать кого; 2. обижать/ обидеть кого, огорчать / огорчить кого; 3. расстраиваться / расстроиться; склонять / склонить кого, к чему.
1. [Ольга Васильевна:] Ну, Елюк, ытла та кăмăла хуçмалла юрлатăн. П. Осипов. Умăмра пĕчĕк кăна портрет Кăмăла хуçать те илĕртет. Я. Ухсай. 2. — Апла ан кала. Çын кăмăлне хуçатăн! — чарать ăна манпа юнашар, манран çăмăлтарах выртакан Тимош, Пенза вырăсĕ. С. Элкер. Эп халăх кăмăлне хуçас темерĕм. Я. Ухсай. Çамрăклăх! Сана хурлас пулсассăн, Тен, хуçас тесессĕн кăмăлна, Ан кулян та ан кӳрен — хавассăн хӳтĕле эс хăвăн вăхăтна. А. Алка. Кăмăла хуçакан çакăн пек кунсенчен пĕринче Ахтупайпа Ятламас кĕтмен çĕртен хăйсем патне юланут юртăпа пынине курчĕç. К. Турхан. 3. — Кăмăлна ан хуç ĕнтĕ, пултăрăм! — илтĕнчĕ çав самантра йыснăш сасси. М. Ухсай. Ялан пуçа устарса, хуйхăртса çӳреттерекен муза — уншăн ют: «Кив илемшĕн хуçмăп кăмăла. Пуçăмра çĕнелнĕ ял тĕнчи», — тет вăл. В. Паймен. Ашшĕ-амăшĕ хашкаса кĕрсе тăчĕç ун умне, ӳкĕтлесе, ятласа хуçаймарĕç кăмăлне.
Çавăн пекех пăхăр:
кăмăлçăм кăмăлçах кăмăла кай кăмăла кил « Кăмăла хуç » кăмăла хур кăмăллă кăмăллăн кăмăллăх кăмăлла